۲۰۰ سال قبل در چنین روزی «دوچرخه» به دنیا آمد! تولدت مبارک دوچرخه!
دوچرخه در سال ۱۸۱۷ در شهر کوچکی در جنوب شرقی آلمان به دنیا آمد و برخلاف امروز، راندن آن در ابتدای تولد کار آسانی نبود. سازنده اولین دوچرخه بارون «کارل ون دایس» بود که دوچرخه ساخت او تقریبا ۳۰ کیلوگرم وزن داشته و لوازم دوچرخه های امروزی از جمله پدال و زین و ترمز را نیز نداشت.
ایده ساخت دوچرخه از کجا آمد؟!
در زمان دایس، در سال 1815 یک فوران آتشفشانی باعث شد تا تمام آسمان اروپای مرکزی برای مدتی پر از خاکستر و دودی سمی شود و خورشید برای مدتی از دید مردم پنهان باشد، در نتیجه این اتفاق، درست در چله تابستان، هوا برفی شد، خاکستر آتشفشانی که با برف روی زمین نشسته بود، همه جا را آلوده کرد و علوفه برای اسب‌ها کم شد. دایس به این فکر افتاد که جانشینی برای اسب‌های گرسنه پیدا کند، ساخت دوچرخه مطمئنا زمان برتر از آن بود که به آن تابستان برسد اما بالاخره نتیجه داد.
دوچرخه‌های اولیه مانند تمام وسایل در ابتدای اختراع خود، کامل نبوده و از این رو برای مسافت‌های طولانی مناسب نبود و از نظر تجاری هم برای سازنده آن موفقیتی حاصل نکرد، اما اختراع دایس مقدمه ای برای ایده پردازی مخترعان دیگر شد تا در 60 سال بعد گام به گام آن را تکمیل کنند، پدال و ترمز و چیزهای دیگر به آن اضافه و دوچرخه های حرفه ای تحویل دوچرخه سواران بدهند.
در سال‌های اولیه اختراع دوچرخه، استفاده از آن در شهرهای لندن، رم و حتی کلکته هند ممنوع بود اما بالاخره توانست قبل از اختراع موتورسیکلت توسط آلمانی ها، توانست جای خود را در تمام دنیا باز کند و برای سال‌ها بهترین وسیله حمل و نقل شهری در اروپا باشد.
برای رهایی از ترافیک شهرهای بزرگ، آلودگی هوا و جلوگیری از گرمتر شدن کره زمین و بالابردن ضریب سلامت در زندگی روزمره، دوچرخه در بسیاری از شهرهای دنیا به جایگاه قرن ۱۹ خودش برگشته و به عنوان یک وسیله حمل و نقل ارزان، به سلامتی مردم دنیا کمک می کند.
بر اساس تحقیقی که به سفارش شرکتی در کپنهاگ در مورد دوچرخه‌دوست‌ترین شهرهای دنیا انجام شده است، ۱۲۲ شهر با جمعیت بیش از ۶۰۰ هزار نفر بررسی شدند تا مشخص شود کدام شهرها بیشترین استاندارهای دوچرخه سواری را دارند و برای دوچرخه سوارها مناسبند. در اروپا که محل تولد دوچرخه است، کپنهاگ و آمستردام، در رتبه‌های اول و دوم قرار دارند، در آمریکای جنوبی بوینس‌آیرس در آرژانتین و ریودوژانیرو در برزیل در بالاترین رده هستند، در آسیا، قاره کهن و رکورددار آلوده‌ترین و پرترافیک‌ترین شهرهای دنیا، اوضاع این‌قدرها خوب نیست، توکیو، و ناگویا در ژاپن، بهترین شهرها برای دوچرخه‌سواری هستند، در آمریکای شمالی، رکورددار دوچرخه‌دوستی، مونترال کاناداست و بعد از آن مینیاپولیس در آمریکا.
دوچرخه در سال ۱۸۱۷ در شهر کوچکی در جنوب شرقی آلمان به دنیا آمد و برخلاف امروز، راندن آن در ابتدای تولد کار آسانی نبود. سازنده اولین دوچرخه بارون «کارل ون دایس» بود که دوچرخه ساخت او تقریبا ۳۰ کیلوگرم وزن داشته و لوازم دوچرخه های امروزی از جمله پدال و زین و ترمز را نیز نداشت.
ایده ساخت دوچرخه از کجا آمد؟!
در زمان دایس، در سال 1815 یک فوران آتشفشانی باعث شد تا تمام آسمان اروپای مرکزی برای مدتی پر از خاکستر و دودی سمی شود و خورشید برای مدتی از دید مردم پنهان باشد، در نتیجه این اتفاق، درست در چله تابستان، هوا برفی شد، خاکستر آتشفشانی که با برف روی زمین نشسته بود، همه جا را آلوده کرد و علوفه برای اسب‌ها کم شد. دایس به این فکر افتاد که جانشینی برای اسب‌های گرسنه پیدا کند، ساخت دوچرخه مطمئنا زمان برتر از آن بود که به آن تابستان برسد اما بالاخره نتیجه داد.
دوچرخه‌های اولیه مانند تمام وسایل در ابتدای اختراع خود، کامل نبوده و از این رو برای مسافت‌های طولانی مناسب نبود و از نظر تجاری هم برای سازنده آن موفقیتی حاصل نکرد، اما اختراع دایس مقدمه ای برای ایده پردازی مخترعان دیگر شد تا در 60 سال بعد گام به گام آن را تکمیل کنند، پدال و ترمز و چیزهای دیگر به آن اضافه و دوچرخه های حرفه ای تحویل دوچرخه سواران بدهند.
در سال‌های اولیه اختراع دوچرخه، استفاده از آن در شهرهای لندن، رم و حتی کلکته هند ممنوع بود اما بالاخره توانست قبل از اختراع موتورسیکلت توسط آلمانی ها، توانست جای خود را در تمام دنیا باز کند و برای سال‌ها بهترین وسیله حمل و نقل شهری در اروپا باشد.
برای رهایی از ترافیک شهرهای بزرگ، آلودگی هوا و جلوگیری از گرمتر شدن کره زمین و بالابردن ضریب سلامت در زندگی روزمره، دوچرخه در بسیاری از شهرهای دنیا به جایگاه قرن ۱۹ خودش برگشته و به عنوان یک وسیله حمل و نقل ارزان، به سلامتی مردم دنیا کمک می کند.
بر اساس تحقیقی که به سفارش شرکتی در کپنهاگ در مورد دوچرخه‌دوست‌ترین شهرهای دنیا انجام شده است، ۱۲۲ شهر با جمعیت بیش از ۶۰۰ هزار نفر بررسی شدند تا مشخص شود کدام شهرها بیشترین استاندارهای دوچرخه سواری را دارند و برای دوچرخه سوارها مناسبند. در اروپا که محل تولد دوچرخه است، کپنهاگ و آمستردام، در رتبه‌های اول و دوم قرار دارند، در آمریکای جنوبی بوینس‌آیرس در آرژانتین و ریودوژانیرو در برزیل در بالاترین رده هستند، در آسیا، قاره کهن و رکورددار آلوده‌ترین و پرترافیک‌ترین شهرهای دنیا، اوضاع این‌قدرها خوب نیست، توکیو، و ناگویا در ژاپن، بهترین شهرها برای دوچرخه‌سواری هستند، در آمریکای شمالی، رکورددار دوچرخه‌دوستی، مونترال کاناداست و بعد از آن مینیاپولیس در آمریکا.
در نتیجه، از بین ۲۰ شهر در طبقه‌بندی، در بهترین شهرهای دنیا برای دوچرخه‌سواری تنها سه شهر غیر اروپایی دیده می‌شود!
هیچ کدام از شهر های ایران، نه تنها در ۲۰ شهر اول طبقه بندی بهترین شهرهای دنیا برای دوچرخه‌سوارها نیستند، بلکه در فهرست ۵۰ تایی و حتی ۷۵ تایی هم نیستند!
و اما در ایران، دوچرخه‌سواری در اصفهان، تبریز، یزد و بناب از محبوبیت خاصی برخوردار است. جلوی دکان‌های بازارها در بیشتر شهرهای کوچک ایران هنوز می‌شود دوچرخه‌های قدیمی را دید و در بعضی شهرها، هنوز مغازه دارها سوار دوچرخه می‌شوند و در محله‌های قدیمی رفت و آمد می‌کنند؛ با این حال دوچرخه در ایران هنوز تا حدود زیادی مردانه است، در بعضی از شهرهای ایران از جمله در تهران و مشهد شهرداری دوچرخه‌هایی برای استفاده عموم در ایتسگاه های دوچرخه گذاشته است که معمولا به زنان امانت داده نمی‌شود، در بعضی شهرها هم سابقه برخورد با دوچرخه‌سواران وجود دارد؛ اما هنوز کمپین‌هایی هستند که امیدوارند می‌توانند با دوچرخه به جنگ آلودگی هوا و ترافیک و بیماری‌های ناشی از کم‌تحرکی زندگی کارمندی بروند.
از جمله این کمپین ها که چالش سه‌شنبه‌های بدون خودرو است که توسط عده‌ای از فعالان محیط زیست در شهر اراک، یکی از آلوده‌ترین شهرهای ایران آغاز شده و با حمایت سازمان محیط زیست به باقی شهرها هم سرایت کرده است، هدف این چالش نیز این است که با کاهش روزهای ماشین‌سواری مردم، از حجم آلودگی هوا کم کرده و مردم را تشویق کند که بیشتر به سلامتی خودشان اهمیت بدهند. اگر شما که این مطلب را می‌خوانید هم به جمع دوچرخه‌سواران روز سه‌شنبه بپوندید و از شورای شهر خود بخواهید که مسیرهای ویژه دوچرخه‌سواری و علائم راهنمایی لازم برای استفاده دوچرخه‌سواران را در خیابان‌های شهر، در نظر بگیرد، چالش سه‌شنبه‌های بدون خودرو به نتیجه رسیده است تا در آینده شاهد اضافه شدن نام یکی از شهرهای ایران به فهرست شهرهای دوچرخه دوست دنیا باشیم.
نظرات